Al jaren hoor en zie ik de gevolgen van het bomenkapbeleid van ons Nationale Park De Hoge Veluwe, en vraag ik mij af wat de motivatie is, evenals van de grote natuurorganisaties, om op de huidige manier zichzelf te verrijken met de enorme houtkappen die vooral oude, zeer courante houtproductiebossen betreffen. (Zie foto’s van de bomenkap 2013, 2015 en 2017) Het lijkt wel alsof er in Nederland (en niet alleen in Nederland) een overkoepelende collectieve nervositeit en waanzin ontstaan is, bomen te moeten verzilveren ten behoeve van de realisatie van alle mogelijke verzonnen projecten of ander excuus in kader van de “natuur ontwikkeling” welke volgens de Europese regel en wetgeving en de betrokken natuurorganisaties “noodzakelijk” lijkt. Op zijn minst moeten deze “natuurbehoud” instituten in stand gehouden worden, en het liefst meer macht gegeven worden om de Natuur in Nederland te “redden”. Niets is minder waar. De wildgroei van de in het leven geroepen subsidies en de angst van het “achter het net vissen”, maar vooral ook het bestaansrecht van de werkgelegenheid van vele “natuurontwikkelaars” staan op het spel als de Natuur op een fatsoenlijk behoudende manier beheerd en verder met rust gelaten wordt. Er moet geld komen. De laatste tientallen jaren vindt er juíst een enorme destructie plaats van de bestaande natuur historische bossen. En dan ook nog op een zeer respectloze manier. Nederland wordt kapot “geharvest”. Alles wat goed is moet anders, geënt op steeds veranderende, dus betrekkelijke visies en werkverschaffing, ofwel ingezet als verdienmodel. Het lijkt wel alsof de Natuur in Nederland ten koste van haar eigen bestaan een middel is geworden om grote natuurorganisaties instant te houden..…. Hoe leg je dit uit?

Van alles wordt verzonnen en moet gerealiseerd worden. Tientallen miljoenen worden door de overheid (van de burgers dus..) “uitgetrokken”. Peperdure uitgewerkte adviezen en ingewikkelde ideeën en onderzoeken worden verwerkt in “vaak idealistische” rapporten waar uiteindelijk niemand meer echt overzicht over heeft, laat staan de gevolgen van de toepassing hiervan. Vooral diegene die het meeste geld heeft met de meeste belangen, hectares en vooral macht, bepaalt. Beleid wordt virtueel vastgesteld vanaf het bureau. Er wordt niet meer geluisterd, gekeken en ervaren wat zich werkelijk afspeelt IN de Natuur en wat de gevolgen zijn op grote schaal en lange termijn.  Wát een metafoor voor de hele samenleving. De korte termijn gevolgen van de “beheers missers” worden heimelijk weggepoetst en verdoezeld, (onopgemerkt en vaak bewust onzichtbaar gehouden door ontoegankelijke paden, of afgesloten stukken natuur) voor de blije onbewust gehouden burger, er vanuit gaande dat het natuurlijke herstelvermogen en de natuurlijke draagkracht van de Natuur de chaos weer enigszins herstelt. Pas op lange termijn komt de waarheid boven water wat de gevolgen zijn van het huidige kapbeleid, wat met regelmaat wordt “herzien” met nieuwe regeltjes en schijnmotieven ten behoeve van korte termijn “harvest” winsten.  In dit geval zijn de gevolgen in de Natuur onomkeerbaar vernietigd. TE LAAT! Prachtige lanen en monumentale bomen en bossen verdwijnen. Enige nuchtere, Aardse en schouwende blik zou vooral idealistisch ontnuchterend zijn, en door een simpel leven met- en daardoor kennis van de werkelijke waarde van de natuur heel veel chaos en vernietiging kunnen voorkomen. Helaas…. Bij gebrek aan inzicht en bevangen door kortzichtige en hebzuchtige doeleinden toont de huidige exploitatie en exploitant van de Natuur de verloren werkelijke verbinding en doelstelling tot het behoud hiervan aan. Het gaat op dit moment te ver inhoud te geven aan het cruciale belang van het behoud van de Natuur in ons Leven.

Mensen wordt wakker! Zie het huidige “vernietigende harvest=oogstbeleid” van onze Natuur. Kijk hoe er met onze Natuur (in dit geval naar ons bijzonder en unieke Nationale Park de Hoge Veluwe dat van een Natuurbeleving Park in een recreatiepark met 600.000 bezoekers per jaar wordt omgevormd) omwille van de geldstroom beschamend omgegaan wordt. In strijd met het doel; “ het beeld van de Veluwse landschappen die het echtpaar Kröller‐Müller begin 1900 aantrof en de landschappen die in de periode daarna zijn ontstaan, in stand te houden en te ontwikkelen” worden in stilte of op basis van schijnmotieven hele ecosystemen, paradijselijke sferen en biotopen veranderd en/of verzilverd. Hierover mag wel eens een stevige discussie gevoerd worden.  Vernietiging van oude heilige lanen, de goddelijke kathedralen van de Natuur, en prachtige meer dan 100 jaar oude schaarse gezonde inheemse- en douglas naaldbomen en bossen. Overigens over “exoten weg” gesproken: hoe verantwoord je dit discutabele beleid naar buitenlanders in ons land?  Oude bomen zijn de Archieven van de Aarde. Kappen van Oude gezonde bomen en lanen is een heiligschennis. Vernietiging van Natuur historische erfgoed! Met welk recht mag de mens, en vooral de personen die (meestal van beperkte duur) de verantwoording krijgen over het “behoud van de Natuur en de zich ontwikkelende processen dat ons Leven schenkt”, ten behoeve van zijn eigen verheven parochie de Natuur onuitputtelijk tot ecologisch experiment en speelplaats maken? Beheren de grote natuur beherende organisaties, inclusief het Nationale Park de Hoge Veluwe, de Natuur nog wel op een verantwoorde manier en kunnen zij nog wel garant staan voor het “behoud” van de Natuur? Of zijn zij verblind door de macht en glorie van het spel het heilige spoor bijster!

Het roer om: Kunnen de grote natuurorganisaties niet beter afstand doen van hun, uiteindelijke door de burgers gefinancierde, gronden en deze lokaal door samengestelde en -werkende natuurbewust geaarde burgercoöperaties laten beheren? Is de Natuur hier niet beter door beschermd en het behoud mee gebaat?

Een greep uit de vele foto’s van de bomenkap 2013, 2015 en 2017