Melding:
Bosbeheerders, zoals Natuurmonumenten NW Veluwe in dit voorbeeld, laten kapvlaktes ontstaan, waardoor de zon de kale bodem sterk opwarmt. Schimmels en bacteriën gaan daardoor op volle toeren draaien en breken takken, naalden en humus bliksemsnel af. Binnen een paar jaar komen er enorme hoeveelheden stikstof en andere voedingsmiddelen vrij, wat leidt tot een explosie aan kruiden en struiken, omdat de kaal geslagen bosbodem een zadenbank is.
Vervolgens ontstaat op de kapvlakte een soort luilekkerland door de (met stikstof) bemeste planten die heel voedzaam zijn en als een magneet reeën en herten aantrekken. Deze dieren zetten het voedselaanbod om in nieuw nageslacht: de populaties stijgen flink en moeten, volgens dezelfde natuurbeheerders, worden beheerd middels jacht om de nieuwe natuur te beschermen.
En zo is de leugenachtige cirkel weer rond …

Tekst ontleent uit het boek ‘De lange adem van bomen’, Peter Wohlleben (blz. 118)

graag delen