Deze brief schrijf ik u naar aanleiding van de door mij geconstateerde kaalkap in Eerder Achterbroek en Boswachterij Ommen.

Ik heb aan de bel getrokken juist vanwege het feit dat er al behoorlijk is en nog meer zal worden gekapt, zeker wanneer ik uw woorden goed begrijp. Zo ook hier in GR-DR-FR, waar er weldra niet of nauwelijks oudere bomen meer in een bos staan. Of dat (o.a. juist dóór een habitatrichtlijn) ineens alle bomen van één of enkele soorten worden gekapt..

Het is nu juist de grootschaligheid die mij zorgen baart en die ik in toenemende mate bij een bezoek aan natuurgebieden signaleer. Ik hoor steeds van boswachters dat het beheer regulier onderhoud betreft, maar zie en bemerk dat er toch wel degelijk één en ander is verandert ten opzichte van pakweg 10 jaar geleden. Op veel plaatsen lijkt dunning te zijn vervangen door kaalkap. Dit komt de natuurbeleving niet ten goede en maakt dat ik e.a. natuurliefhebbers zich afvragen wat er nog komen gaat. Ik hoop dat u die zorgen (die nogmaals ook bij anderen om mij heen leven) meeneemt in u overwegingen bij huidige en toekomstige kapactiviteiten. Immers, juist de meest markante bomen in het bos –  de bomen waar je echt bij stil staat, verwondert en ten volle van geniet – hebben een rode stip. De woudreuzen. Daar komt een stuk emotie bij kijken, want voor die bomen kom je met name naar het bos. Dat zou ik u graag via deze weg willen meegeven. Bovendien, waar moeten de diersoorten heen die nu (deels) afhankelijk zijn van een bepaald bos/habitat(type)? Ik heb het gevoel dat hen die uiteindelijk gaan over beheersmaatregelen van hogerop – bijv provincie, het rijk, de EU – niet altijd of te weinig oog hebben voor bovenstaande aspecten.

Veel mensen hechten aan bos, bos dat nu (in een land waar al sprake is van ontbossing en een laag bosareaal bezit) vrij massaal in alle provincies wordt omgevormd naar zand, gras en heidenatuur. In de bossen die resteren zal dien te gevolge ongetwijfeld een extra beroep worden gedaan voor houtoogst. Ter vergelijking: wanneer er in een plaats twee van drie snackbars sluiten, dan zal het bij de overgebleven snackbar drukker zijn. Ook dat is een punt van zorg. Zeker nu de energiecentrales ook massaal overgaan tot het verbranden van hout uit bossen, parken én straten. Ja, ook gemeentelijk groen is aangewezen als productiebos.

Natuurlijk kunt u bovenstaande processen vanuit uw positie als boswachter niet allemaal sturen. Ik besef – heb zelf ook, weliswaar tweedehands verkregen, houten meubelen in huis – dat het gebruik van hout een belangrijk onderdeel van ons leven is. Toch hoop ik dat wij juist daarom oog hebben voor enige balans, zoals pakweg 15 jaar geleden. Want, ooit liep ik anders door het bos. Niet met de angst dat bij een volgende bezoek het bos foetsie zou zijn. Dat is helaas nu wel zo.

Hopelijk neemt u mijn zorgen ter harte.