Al jaren hoor en zie ik de gevolgen van het bomenkapbeleid van ons Nationale Park De Hoge Veluwe, en vraag ik mij af wat de motivatie is, evenals van de grote natuurorganisaties, om op de huidige manier zichzelf te verrijken met de enorme houtkappen die vooral oude, zeer courante houtproductiebossen betreffen. (Zie foto’s van de bomenkap 2013, 2015 en 2017) Het lijkt wel alsof er in Nederland (en niet alleen in Nederland) een overkoepelende collectieve nervositeit en waanzin ontstaan is, bomen te moeten verzilveren ten behoeve van de realisatie van alle mogelijke verzonnen projecten of ander excuus in kader van de “natuur ontwikkeling” welke volgens de Europese regel en wetgeving en de betrokken natuurorganisaties “noodzakelijk” lijkt. Op zijn minst moeten deze “natuurbehoud” instituten in stand gehouden worden, en het liefst meer macht gegeven worden om de Natuur in Nederland te “redden”. Niets is minder waar. De wildgroei van de in het leven geroepen subsidies en de angst van het “achter het net vissen”, maar vooral ook het bestaansrecht van de werkgelegenheid van vele “natuurontwikkelaars” staan op het spel als de Natuur op een fatsoenlijk behoudende manier beheerd en verder met rust gelaten wordt. Er moet geld komen. De laatste tientallen jaren vindt er juíst een enorme destructie plaats van de bestaande natuur historische bossen. En dan ook nog op een zeer respectloze manier. Nederland wordt kapot “geharvest”. Alles wat goed is moet anders, geënt op steeds veranderende, dus betrekkelijke visies en werkverschaffing, ofwel ingezet als verdienmodel. Het lijkt wel alsof de Natuur in Nederland ten koste van haar eigen bestaan een middel is geworden om grote natuurorganisaties instant te houden..…. Hoe leg je dit uit?

Lees hier het hele artikel en bekijk alle foto’s

graag delen