Melding:
Deze week start Staatsbosbeheer met de kap van een aantal bospercelen in en om het Noord-Groningse dorp Vierhuizen. Aanleiding hiervoor is de essentaksterfte. In deze bossen staan inderdaad zieke essen, veelal overzichtelijk in groepjes. Wat in dit bos opvalt is het grote aantal gemarkeerde eiken, nota bene op een perceel waar geen es te vinden is, laat staan een zieke. Het lijkt ook al niet te gaan om dunnen, want groepjes bij elkaar staande eiken zijn zonder uitzondering gemarkeerd met een oranje stip.

Na de kap – door grote en weinig nauwkeurig werkende harvesters – zal op de gemarkeerde plekken dus geen eik overblijven. Ook elzen en andere loofbomen werden om onduidelijke redenen geblest. Wel (mogelijk ter verklaring?) vermeldt een bij het bos geplaatst informatiebord de volgende tekst: ‘het hout van de essen wordt verkocht en de opbrengst van de houtverkoop wordt gebruikt om de kosten van de hele operatie zoveel mogelijk te dekken’. Inderdaad valt in andere Hogelandse bossen op dat vooral de relatief gezonde – en dus oudere en dikkere, die minder vatbaar zijn – essen worden gekapt. Zoals een nuchtere voorbijganger in een ander dorpsbos opmerkte: ‘Ze moeten wel, nu brengt het hout nog wat op’.

Maar wat te denken van de kap van grote aantallen eiken? Is de kap hiervan eveneens bedoeld om ‘de kosten te dekken’? Je zou zeggen dat elke gezonde (niet!)es gekoesterd zou moeten worden, tenminste op een door de essentaksterfte toch al zo zwaar getroffen gebied, waar het totaaloppervlak aan bos op een hoog tempo kleiner wordt. Ook al omdat het oorspronkelijk veelal ging om productiebossen, na ruilverkaveling in de jaren ’80 aangelegd en het laatste decennium dus min of meer volwassen.

Inmiddels hebben al deze bossen echter een belangrijke functie voor flora, fauna, landschap én dorpsbewoners en is de visie hierop in brede lagen van de samenleving veranderd. Helaas blijkt Staatsbosbeheer, dat naar eigen een – nota bene vrijwillige! – gedragscode volgt, aan niemand anders dan de minister verantwoording te hoeven afleggen. Dit betekent dat zowel gemeente als provincie ‘klagende burgers’ stelselmatig terugverwijzen naar Staatsbosbeheer of zich beroepen op ecologische boswachters in dienst van deze organisatie en door de organisatie zelf – geheel vrijblijvend – opgestelde ‘gedragscodes’. Kortom: de slager keurt in dit geval het eigen vlees.

Voor verdere informatie en foto’s van de gebleste eiken zie: https://blogwachter.blogspot.com/2018/08/vierhuizen-eikenkap-ter-financiering.html

Wie een idee heeft, graag reageren op de desbetreffende blog. Hoe eerder hoe beter! Voor de locatie(s), ook van andere gekapte of te kappen (dorps)bossen, zie: https://www.google.com/maps/d/u/0/edit?mid=1HH_c8hnRBnuKU8bUIxHEs4wjqLs8P4dk&ll=53.56833861218199%2C6.471698345312575&z=10

graag delen